Ybo Buruma
Rechters hebben volgens mij de taak bij te dragen aan de rechtvaardigheid in hun land. In een land als het onze is dat in de praktijk al niet altijd gemakkelijk, maar in landen met een slechtere politieke situatie is die opdracht veel moeilijker en soms levensgevaarlijk. Ik beschouw het daarom als een belangrijke maatschappelijke opdracht om collega’s die desondanks die taak proberen uit te voeren daarbij te steunen. Mijn affiniteit met activiteiten ten behoeve van mensen in treurige landen – ik leverde lang geleden waterputten en wc’s aan een klein dorpje in Mexico en heb het Wetboek van Strafrecht van Albanië proberen te kuisen voor de Raad van Europa – is daar niet vreemd aan. Juist vanuit mijn huidige functie kan ik misschien wat extra deuren ontsluiten om het werk van Rechters voor Rechters te laten slagen.
Evert van der Molen
Ik ga meedoen als bestuurslid van Rechters voor Rechters omdat ik me wil inzetten voor collega’s die vanwege hun werk in de problemen komen. Rechtspraak en onafhankelijkheid zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het is een belangrijk kroonjuweel waarop we erg zuinig moeten zijn. Rechters voor Rechters komt op voor collega’s in het buitenland die persoonlijk met schending van de onafhankelijkheid hebben te maken. En als je over voorbeelden leest van rechters die vanwege hun onafhankelijke opstelling door regimes worden ontslagen of gevangen worden gezet, dan word je niet vrolijk en realiseer je je dat het goed is dat hiervoor aandacht wordt gevraagd. Ik was zelf toen ik nog studeerde, lang geleden dus, lid van een zogeheten adoptiegroep van Amnesty International. Dat betekende onder andere brieven schrijven aan autoriteiten, maar ook aan politieke gevangenen zelf. In mijn geval iemand in het toenmalige Rhodesië (nu Zimbabwe). Ik kreeg ook antwoorden terug en hij schreef hoe belangrijk het was te weten dat ook elders in de wereld aan hem werd gedacht. Dat motiveerde mij enorm. Hij is gelukkig (wel veel later) in vrijheid gesteld. Later heb ik mij als advocaat een tijd uitgebreid beziggehouden met de verbetering van de rechtspositie van cateringpersoneel op booreilanden in het Nederlands deel van het Continentaal Plateau. Dat betekende niet alleen de nodige procedures voeren, maar ook, samen met plaatselijke politieke partijen, de nodige actie ondernemen. Die activiteiten speelden zich ook af op het grensvlak van nationaal en internationaal en waren niet alleen inspirerend maar ook heel leerzaam. Bij de activiteiten van Rechters voor Rechters komt het, denk ik, ook aan op het op zoek te gaan naar middelen om op creatieve wijze aandacht te vragen voor collega’s die in benarde omstandigheden verkeren. Ik lever daar graag mijn bijdrage aan!
Esther de Rooij
Sinds 2013 ben ik bestuurslid van de rechtbank Amsterdam. Daarvoor was ik verbonden aan de rechtbank Haarlem, waar ik sectorvoorzitter familie en jeugd, kanton en bestuur ben geweest. Voor de Raad voor de Rechtspraak maak ik deel uit van een internationaal project “Judicial reform in Europe”, met als doel rechtssystemen in Europa te versterken door samen aanbevelingen uit te brengen. Toen is mij gebleken dat wij ons er eigenlijk veel te weinig bewust zijn dat in ons land wel voldaan wordt aan de basisvoorwaarden voor een onpartijdige en onafhankelijke rechtspraak, maar dat deze kernwaarden bepaald niet overal vanzelfsprekend zijn. In veel landen kunnen rechters niet zo vrij hun beroep uitoefenen als wij dat kunnen. Soms komen zij onder druk te staan, van de regering of van de maatschappij. En dan kan het helpen als je steun krijgt van collega’s uit andere landen. Ik vind het tot mijn verantwoordelijkheid als rechter behoren om een bijdrage te leveren waar dat mogelijk is. Want ook al is Nederland een klein land, internationaal staat onze rechtspraak in hoog aanzien.
Jolien Schukking en Gerrard Boot blijven met Tamara Trotman in het bestuur.